ساده ترین راه تشخیص ظروف پلاستیکی بی‌خطر برای مایکروفر، جستجوی نماد Microwave Safe روی ظروف است. این نشان، شامل سه خط موج‌دار است که نشان می‌دهد ظرف می‌تواند بدون ذوب شدن یا آزاد کردن مقادیر مضر مواد شیمیایی در برابر حرارت مایکروفر مقاومت کند.
بنابراین بر روی ظروف ایمن به مایکروفر آزمایش‌های دقیق توسط سازمان غذا و دارو (FDA) انجام می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که در دمای بالای مایکروفر، مقدار مواد شیمیایی خارج شده از پلاستیک بیش از 100 تا 1000 برابر کمتر از مقدار مشخص شده برای آسیب زدن به حیوانات آزمایشگاهی است.
ظروف پلاستیکی بدون نماد Microwave Safe برای ماکروفر ناامن می‌باشند. نبود برچسب، بدان معناست که این پلاستیک‌ها، آزمایشات لازم برای اطمینان از ایمنی در ماکروفر را پشت سر نگذاشته‌اند. به علاوه ظروف مایکروفری ساخته شده از پلی‌پروپلین بر اثر حرارت هیچ نوع ماده شیمیایی را در مواد غذایی یا آب آزاد نمی‌کنند.
اما برای نگهداری مواد غذایی مانند روغن یا موادی که ماهیت آنها به گونه‌ای است که ظروف نگهدارنده آنها نباید شفاف باشد از راهکارهای زیر استفاده می‌شود:
1) استفاده از رنگدانه پليمری (مستر بچ) با درجه غذايي
2) استفاده از مواد ضد اشعه ماوراءبنفش (Anti – UV) با درجه غذايي
3) شيرينگ کامل ظروف با پوشش‌های تيره که قابليت عبور نور را نداشته باشد.
- شرکت دی‌پک در تولید محصولات غیرشفاف خود از رنگدانه‌های پلیمری که مورد تایید سازمان غذا و دارو است استفاده می‌کند.
دیگر راه تشخیص ظروف پلاستیکی استاندارد کد بازیافت است که بر روی محصولات استاندارد حک شده می‌شود. در سال 1988 انجمن صنعت پلاستیک، داخل علامت بازیافت را کدگذاری کرد. کدها و اعداد نشان دهنده نوع رزین پلاستیک هستند که به تفکیکشان از هم کمک می‌کنند. هر چه عدد بیشتر باشد بازیافت سخت‌تر و غیرممکن‌تر است. کدهای بازیافت از عدد یک تا هفت می‌باشند که در این بین طروف با کد بازیافت 1، 2 و 5 برای مایکروفر مناسب هستند که این کدهای بازیافت به ترتیب پلی اتیلن ترفتالات، پلی اتیلن با چگالی بالا و پلی پروپلین می‌باشند. به ترتیب هر یک از سه فلش موجود در نماد بازیافت نمایانگر یک مرحله از فرایندی سه مرحله‌ای است که یک حلقه بسته (حلقه بازیافت) می‌باشد.
مرحله اول نشان‌دهنده جمع‌آوری مواد برای بازیافت است. این مرحله توسط شما زمانی که مواد قابل بازیافت را جمع‌آوری و سپس تحویل غرفه‌های بازیافت می‌دهید انجام می‌گیرد. سپس مواد جمع‌آوری شده شسته و برای فروش به کارخانه‌های تولیدکننده مواد و وسایل بازیافتی تفکیک می‌گردد.
فلش دوم در نماد بازیافت نشان دهنده فرآیند ساخت است. مواد قابل بازیافت به محصولات جدید برای مصارف خرده‌فروشی و یا عمده‌فروشی تبدیل می‌گردند.
مرحله سوم و نهایی خرید واقعی و استفاده از محصولات ساخته شده از مواد بازیافت شده می باشد.
مورد دیگر طراحی ظروف پلاستیکی است که باید دارای ظرفیت متناسب با محصول مورد نظر باشد. فراموش نکنید که محاسبه ظرفیت یک ظرف در فرایند طراحی و تولید یعنی حداکثر ظرفیتی که برای بسته بندی محتویات در نظر گرفته شده است. اگر یک ظرف به اقتضای طراحی خاص دارای خلل و فرج باشد و یا نیمه خالی بماند، وجود اکسیژن در قسمت خالی یا خلل و فرج ها هم در کیفیت محتویات ظرف و هم در کیفیت پلاستیک بدنه اثرات منفی می‌گذارد. به علاوه به هر مقدار که شکل ظروف دارای فرم ساده باشند، ذخیره یا بسته‌بندی کردن مواد غذایی، حمل و نقل و قرار دادن ظروف را در یخچال و یا کابینت راحتتر می‌نمایند. خصوصا در طول جریان حمل و نقل، محصول در معرض عوامل مختلف فیزیکی و محیطی قرار می‌گیرد که ممکن است شرایط کیفیت آن را تغییر دهد. بنابراین، ظرف پلاستیکی باید بتواند محصول را به درستی حفظ کرده و از تغییر شکل آن جلوگیری کند. به عبارت دیگرظروف پلاستیکی مخصوص نگهداری مواد غذایی باید کاملا صاف و صیقلی و بدون گوشه و زاویه باشند.
